Leon de Redelijke

Vandaag gaat Leon de Winter weer op de redelijke toer, in zijn wekelijkse column in de Telegraaf.

Argeloze lezers neemt hij bij de hand, en aangezien ze keer op keer hetzelfde pad lopen, begint het vertrouwd te voelen. Inderdaad, denken ze, ‘het Westen’ had Rusland natuurlijk niet op de proef moeten stellen.

Hij vermomt zich ook als criticus, door ook iets lelijks over Poetin te zeggen.

Maar in werkelijkheid speelt hij Poetin weer in de kaart. Hij “wil er niet omheen draaien: Oekraïne kan niet winnen en rekt met westerse wapens en geldstromen de oorlog, totdat de meeste mannen in de gevechtsleeftijd zijn gesneuveld. En Rusland – met zijn grenzeloze hoeveelheden grondstoffen en het vermogen zijn zware industrie optimaal voor oorlogsdoeleinden in te zetten – kan niet verliezen.”

En veel Telegraaf lezers zullen bevestigd zien wat ze ook al hoorden van Geert Wilders, namelijk dat de steun aan Oekraïne moet stoppen. (Dit weekend noemde Wilders dat onderhandelbaar, maar zijn Eerste Kamerfractie stemde een dag later wel tegen de steun.)

Voor Rusland, zegt Leon de Winter, zijn “geopolitieke belangen, al eeuwenlang, verweven met cultuur, taal, geschiedenis”. Er bestond een groot Rusland, met Tsaren, en een Tsarina die het schitterende Odessa liet vol bouwen. Veel mensen in Oekraïne, de Baltische Staten en andere landen van de voormalige Sovjet-Unie hebben Russisch als moedertaal, deels door een politiek van 'russificatie'. En er zijn componisten die je Russisch zou kunnen noemen, al kwamen ze uit landen die niet tot Rusland behoren.

En tja, Poetin is erg bezorgd over de historische wortels van Rusland. En over de Russische minderheden natuurlijk. Konden de bombardementen van Poetin daarom niet uitblijven?

Nee, natuurlijk is er geen rechtvaardiging voor de vele doden en gewonden. Er is geen natuurwet die zegt dat Rusland altijd moet terugspringen naar een oorspronkelijke staat. Het is ook niet zo dat ‘het Westen’ op het punt stond Rusland aan te vallen.

Wat wel zo is, en dat negeert Leon de Winter stelselmatig, is dat de meeste mensen in Oekraïne voor geen goud bij Rusland willen horen. Zij vinden hun cultuur, taal en geschiedenis ook belangrijk. En buiten dat herinneren zich maar al te goed hoe de Russen huishielden in hun land.

Hetzelfde geldt ook voor andere landen uit de invloedssfeer van de voormalige Sovjet-Unie, of liever gezegd, Rusland. Zo

memoreert ook Anatol Lieven, een hoogleraar in Londen die Leon de Winter steeds aanhaalt. Lieven noemt Polen en Estland. Die willen in de NAVO blijven. Wat Lieven niet zegt, is dat er weinig verschil is tussen Oekraïne en Estland, Litouwen of Polen. Ze hoorden bij de Sovjet-Unie. Of ze waren er een vazalstaat van. De grenzen van die landen zijn vaak veranderd. Er was ooit het Kievse Rijk, waar ook delen van Rusland toe behoorden. Maar ruim honderd jaar geleden werd Oekraïne erkend als zelfstandig land. Het was ook in de Sovjet-tijd zelfstandig lid van de Verenigde Naties, om maar wat te noemen.

Anatol Lieven doet het voorkomen dat het risico klein is, dat Rusland na een zege in Oekraïne nog verder doorstoot. “De NAVO is feitelijk volkomen veilig binnen haar bestaande grenzen. De bedreiging voor de veiligheid en het prestige van de NAVO komt grotendeels door haarzelf, met haar loze toezeggingen aan landen die zij niet wil, noch kan verdedigen.”

Naast dat de Westerse steun moet stoppen, zal dat wel het tweede stukje verborgen agenda zijn: Het gaat Poetin alleen om Oekraïne. De rest zou veilig zijn.

Daar zijn velen niet gerust op. Delen van Polen, Finland en de Baltische Staten hoorden vroeger ook bij Rusland. En in Estland, Letland en Litouwen wonen ook Russischsprekende minderheden. Dus als je cultuur, taal en geschiedenis ziet als rationale voor oorlog, waarom zou Poetin dan stoppen bij de grens met Polen?

De NAVO moet onderhandelen, schrijven De Winter en Lieven. Waarschijnlijk wel. Maar als hun verborgen agenda vat op ons krijgt, en we stoppen met steun aan Oekraïne en geloven dat het Poetin alleen om dat land gaat, dan wint Poetin die onderhandelingen.

Leon de Winter heeft recht op zijn mening. Ik vind het een foute mening omdat ik vind dat hij keer op keer op verholen en vileine wijze samenspant met Poetin. En ik betreur het dat de Telegraaf hem een podium blijft geven. Maar goed, we leven in een vrij land. Je mag zeggen en schrijven wat je wilt.

In Rusland mag dat helemaal niet. Het heeft een regime dat moordt, liegt en steelt. Daarom zou ik niet weten waarom we ons willen associeren met de praatjes uit die hoek.

RJV

Vondsten van Leon de Winter waarover ik eerder schreef:

Een ander beschuldigen van wat je zelf doet: Leon keert om

Een stroman gebruiken: Leon de Winter kaapt de Thorbecke lezing

Afleidingsmanouvres: De voortdurende nakba is onverdraaglijk

Verborgen boodschappen: De Coca-Cola reclame van Leon de Winter

Bedelven onder details: Samenspannen met Leon de Winter

Drogredenen stapelen: De opzettelijke denkfouten van Leon de Winter

Boodschap verhullen: Hondenfluitisme

Tergen met insinuaties: Leon de Winter’s Warme Wonder

Verdachtmaking, complot theorie, halve waarheid en valse beschuldiging: De kunstige drek van Leon de Winter

De beschuldiging omdraaien: Narren van het narratief