Kattentaal

Katten kunnen iets, wat ons nog niet echt lukt: de taal spreken van een andere diersoort. Katten proberen mensentaal te spreken. Nou ja, ook katten lukt het niet, want we begrijpen hen niet. Maar het schijnt dat ze met miauwen ons imiteren :).

Naar elkaar miauwen katten niet. Dat ontdekte een bioloog aan de Universiteit van Bristol. Miauwen doen ze volgens hem alleen als ze jong zijn, om de aandacht van hun moeder te trekken. En als ze oud zijn om de aandacht van hun menselijke baasje te trekken.

In NRC las ik vanochtend dat katten ook ‘mekkeren’. Zou ook van mensen geleerd kunnen zijn, maar Liesbeth Puts, die in de krant geinterviewd wordt, weet niet precies wat het betekent.

Ik hoop vurig dat er een soort Google Translate voor kattentaal komt. Dan kunnen we zoveel onbegrip wegnemen! Want doordat wij hen nu niet begrijpen, of verkeerd begrijpen, doen we katten veel leed aan. We denken dat dieren gelukkig zijn, omdat ze eten, spelen en seks hebben. Maar we voelen hen totaal niet aan.

Liesbeth Puts geeft er voorbeelden van: We pakken katten bijvoorbeeld in hun nekvel, omdat we denken dat de moederpoes dat ook zo doet. Maar wij doen het niet op de goede manier, waardoor we de kat pijn doen. En we hebben het niet in de gaten.

Of we merken dat de kat in huis geplast heeft, en gaan hem straffen, op een manier die de kat helemaal niet begrijpt. Volgens Liesbeth Puts plast een kat in huis omdat ‘ie ziek is, bijvoorbeeld nierproblemen heeft. Mensen zien kennelijk de signalen van onbehagen niet.

Mensen kunnen zich maar moeilijk inleven in dieren. We begrijpen dieren niet. We herkennen hun taal niet als een taal. Er bestaat een ‘empathiemuur’ tussen mens en dier.

Dat geldt zelfs voor katten, die we tot ons gezin rekenen, die we wel proberen te begrijpen.

Kan je nagaan hoe we dieren in de vee-industrie verkeerd begrijpen. Bij koeien, kippen en varkens voelen we helemaal niets. Tellen die niet mee?

RJV