Empathie-muur

Zelfs als je dezelfde taal spreekt, begrijp je elkaar niet altijd. En al begrijp je de woorden wel, dan nog snap je vaak niet meteen wat de ander voelt.

Gek genoeg, voel je iemand die een andere taal spreekt, soms wel aan. Je ziet verdriet in ogen. Of iemand straalt enthousiasme uit. Althans, dat is je interpretatie. Zeker weten doe je het niet.

Bij mijn kinderen zag ik dat ze gek waren op één van de konijnen, die door de hele kamer werd gesleept, en in ‘t wiegje gelegd als een pop. Het knuffelzachte dier leek er gelaten onder, liet zich gewillig vertroetelen.

Alhoewel, hoe het konijn ‘t voelde, weten we niet. Volgens de kinderen vond ze ‘t heerlijk. Maar misschien was ze apathisch van angst. Niet veel later is 't konijntje overleden.

Konijnen zijn geen apatische, bange dieren. Dat leerde ik toen twee van onze konijnen ontsnapten. Ik zag ze in de tuin op het gras. De grootste had z’n oren wijd, z’n haren overeind, stond hoog op te poten. Hij stapte stampvoetend dreigend naar de grote kat van de buren, die angstig rechtsomkeert maakte.

Het waren geen doetjes, die konijnen.

Vandaag zegt een fokker van savannah-katten, een kruising van een serval en een huiskat, in de Telegraaf:

“De meeste eigenaren van de savannah zijn liefhebbers en hebben werkelijk alles voor hun kat over. Zij zullen hun huisdier juist uitstekend verzorgen en alle liefde en aandacht geven die het nodig heeft.”

Dat wil ik best geloven. Maar heeft het dier ook alle liefde voor zijn baasje? Dat is moeilijk te zeggen. Maar een korte inventarisatie van berichten over servals in mijn favoriete krant, leert dat servals zich nogal eens ‘vervelend gaan gedragen’, nooit rustig liggen maar altijd op zoek zijn naar iets ‘om te pakken’, en ‘lelijk kunnen uithalen’.

Ik zie dat als daden van verzet.

Maar laten we eerlijk zijn, we weten niet precies hoe we het gedrag van servals moeten interpreteren. We kennen hun taal niet of nauwelijks. Ook hun lichaamstaal is voor ons niet duidelijk. Tussen ons en de serval bestaat een empathie-muur.

We hebben de neiging dat te negeren en als 'ie eet, slaapt, speelt of gewoon blijft zitten, dan zal 'ie vast even gelukkig zijn als wij. Denken we. Tenslotte zijn wij ook gelukkig als we eten, slapen, en niet voortdurend weglopen. (Not.)

Daarom is het goed dat servals (en ook savannahs) vanaf 2024 niet meer als huisdier gehouden mogen worden. Net als de meeste andere zoogdieren.

Konijnen staan wel op de ‘positieflijst’. Je mag ze legaal als huisdier houden. Toch zou ik eerst even bij de Sophia-vereeniging op de site kijken. Daar staan tips over het houden van allerlei huisdieren, dus ook konijnen. Bijvoorbeeld dat je niet zomaar twee willekeurige konijnen bij elkaar kunt zetten.

Want ook een konijn is geen knuffeldier.

RJV