Ruud Gullit mist de point

Ruud Gullit zit ernaast. Vandaag in een interview in de Telegraaf:

“Ik vind dit het ideale WK. Ik heb andere wereldkampioenschappen ook meegemaakt. Overal moest je veel reizen, bij Zuid-Korea/Japan in 2002 van het ene naar het andere land, in Rusland moest je ook vliegen. Door mijn tv-werk kom ik hier honderden journalisten tegen en het is opmerkelijk hoe iedereen is gedraaid. Maar schrijven wat ze er nu zelf van vinden, kunnen ze na hun eerdere kritiek niet.”

Twee dingen dus: het is heerlijk, al die stadions (8) dicht bij elkaar, en punt twee: de journalisten zijn gedraaid, van kritisch naar positief, maar durven het niet op te schrijven.

Zo lust ik er nog wel een paar. Je bent bijvoorbeeld kritisch op kinderarbeid in Bangladesh, maar als je ziet hoe netjes die overhemden in elkaar zijn genaaid, dan draai je. Of een varkenshouder heeft je toegelaten in zijn bedrijf, je hebt de doorligplekken van de zeugen tussen de stalen stangen gezien. Maar op het barbeque feest zeg je, de muziek is leuk, de tuin is mooi verlicht en het vlees ruikt fantastisch. Het is een ideale barbeque!

Gullit mist natuurlijk de point. Acht stadions in een kleine stad, die je verder nooit gaat gebruiken? Nou ja, laten we die verspilling maar door de vingers zien. Maar zonder omkoping zou het WK nooit in die stadions zijn gespeeld. En boven alles, als er geen misbruik gemaakt kon worden van de situatie van mensen in het straatarme Nepal, mensen die kennelijk minder meetellen, dan zou het een stuk duurder zijn geworden.

En het wrange is: die meerprijs hadden ze best kunnen betalen. Dan hadden ze iets goeds gedaan, voor de arbeidsmigranten uit Nepal en andere landen. En voor hun weduwen, als er toch ongelukken waren gebeurd. Dan hadden ze een uitstekend verhaal gehad.

Dit is niet het ideale WK. Laten we het zo ook niet noemen.

En er zijn ook zonder WK-voetbal talloze arbeidsmigranten, die in onvrijheid, slecht of niet betaald, werken in Qatar omdat ze zo de familie thuis iets goeds kunnen geven. Huishoudelijk personeel uit de Filipijnen bijvoorbeeld.

En Qatar kan zeggen: we veranderen. We hebben zat geld, we betalen voortaan goed, we geven vrije dagen, we pakken niemands paspoort af. En wie misbruik maakt, wordt vervolgd.

Qatar heeft plenty kansen op een echt PR-succes!

RJV