Bedenktijd

Vandaag heeft de Eerste Kamer het initiatief wetsvoorstel aangenomen, waarmee de verplichte bedenktijd van 5 dagen bij een abortus wordt afgeschaft. De persoon die de abortus wil en de arts bepalen voortaan samen of een bedenktijd verstandig is.

Ik denk dat dit goed is. Het doet recht aan het vertrouwen dat ik mensen wil geven. En een nodeloze, verdrietige week nogmaals piekeren kan er mee bespaard worden.

Bij het bestuderen van de lijst met voor- en tegenstemmers, moest ik denken aan een oud artikel van ir. J. Maljaars van de SGP, waarin hij vraagt: “Vanuit () de Partij voor de Dieren wordt het ‘versnipperen’ van “eendagskuikens” fel bekritiseerd. Waarom achten zij het doden van ongeboren leven (abortus provocatus) moreel wél aanvaardbaar en het doden van "eendagskuikens" niet?”

De aanhalingstekens bij eendagskuikens heb ik er bij gezet. Want dat is een term waarmee verhuld wordt dat kuikentjes een levensvatbaarheid van vele jaren hebben. Los daarvan, ik zie grote verschillen met een foetus, bijvoorbeeld dat de kuikentjes niet ongeboren zijn, en zich dus ook niet in het lichaam van een ander individu bevinden.

We kunnen de vraag ook pareren door te zeggen, als u tegen abortus bent, waarom versnippert u dan wel kuikentjes? (Zonder bedenktijd…)

Nou, voor de SGP zit het antwoord misschien in de interpretatie van Genesis 9, waarover ik eerder schreef. 

Ik wil de vraag wel beantwoorden. Want in de gevoelens van mensen die tegen abortus zijn, herken ik ook de zorg voor het meest kwetsbare. Die zorg is diep gevoeld, en de protesten kunnen fel zijn. Net als bij dierenactivisten. Het is niet zo dat ik de zorgen van de tegenstanders van abortus terzijde wil schuiven. Maar gelijk geef ik hen niet.

Een paar jaar geleden worstelde Stevo Akkerman in Trouw met de vraag, hoe het toch kon dat je een geaborteerde foetus kunt erkennen bij de Basisregistratie Personen. Is dat niet gek, je mag immers alleen kiezen voor abortus omdat nog geen sprake is van een persoon?

Ik vind het niet gek. Het gaat om de mens die de foetus droeg, en diens oordeel over de zwangerschap. Die persoon mag, en kan ook als enige, bepalen hoe de foetus moet worden genoemd, en hoe verdriet en opluchting en misschien wel tegenstrijdige gevoelens een plaats moeten krijgen.

En ik schreef het al, anders dan levende kuikentjes die zich een weg uit het ei hebben gepikt, wordt een niet-levensvatbare, ongeboren foetus altijd gedragen door een ander individu. En die mag als enige oordelen over het eigen lichaam, en het zwanger zijn.

RJV

Naschrift:

In Nederland kan een abortus plaatsvinden tot 24 weken in de zwangerschap. Deze grens is getrokken omdat een foetus na 24 weken ook buiten het lichaam van een ander individu kan overleven. Het recht van het andere individu wordt dan kleiner.

In België ligt de grens bij 12 weken, met als argument (denk ik) dat dan de orgaanontwikkeling tot stand is gekomen en de vorm van het lichaam is bepaald.

Een mogelijke grens zou ook het moment kunnen zijn waarop de foetus een persoon genoemd kan worden. Maar dit is moeilijk te bepalen. In het beroemde vonnis 'Roe v. Wade' staat dat de rechter deze vraag niet hoeft op te lossen, omdat de wetenschap er niet uit is.