Vliegende vredesratten

De aarde was onleefbaar geworden voor al haar bewoners, omdat de zeespiegel hoger was dan de toppen van de bomen. Maar op en dag keerde een kleine duif terug met een tak vol olijfbladeren. Dus er was toch nog ergens iets te eten!

Het beeld van de duif komt uit het verhaal van de ark van Noach. Maar tegenwoordig vinden we dat duiven overlast geven. Veel steden willen de duiven het liefst euthanaseren door cervicale dislocatie. Zo noemen ze het dan, want de nek breken door ‘m te draaien, dat klinkt niet fijn, maar dat is wat er mee bedoeld wordt.

Duiven zijn niet erg zelfredzaam. Als er mensenhaar of draad om hun poten komt te zitten, dan kunnen ze het er niet meer afkrijgen, krijgen ze ontstekingen, lijden ze pijn en kunnen ze hun poten verliezen. Draadvoet, wordt het genoemd.

Maar ja, hoe vaak komt dat nou voor, mensenhaar om de poten van een stadsduif? Of andere draadjes, lintjes, touwtjes? Heel vaak, las ik vandaag in een mooi interview in de Telegraaf met Billie Savage. Ze probeert de dieren te helpen door de draadjes los te knippen, de gebroken pootjes te spalken en de duiven op te lappen. "Het zijn voor mij allemaal individuen met recht op leven", zegt Billie.

Niet alleen door de draadvoet gaat het slecht met de stadsduiven. Sinds begin april geldt er een voerverbod. Als duiven zelf voedsel kunnen zoeken, zoals alle vogels, dan hoef je ze natuurlijk niet bij te voeren. Maar Billie Savage en andere duiven beschermers zeggen dat de stadsduiven afhankelijk zijn van mensen, en voedsel van mensen. Dit komt doordat stadsduiven verwilderde afstammelingen zijn van postduiven of andere duiven die door mensen gevangen werden gehouden.

Maar de gemeente Amsterdam vindt dat duivenvoer ratten aantrekt. En ze noemen duiven ook vliegende ratten.

Maar stadsduiven doden met grof geweld, dat vind ik geen goed idee. Het zijn individuen die hun partner zelf uitzoeken en dan de rest van hun leven bij elkaar blijven. Ze zijn niet erg zelfredzaam, maar wel intelligent, ze kunnen bijvoorbeeld tellen. Of kanker opsporen door patronen in röntgenfoto's te herkennen. En als je ze vermoordt maar afval niet opruimt, blijven er ratten. En alleen niet voeren helpt ook niet, want dan blijven ze vast ook je balkon onderschijten.

Maar als je ervan uit gaat dat iedereen meetelt, ook duiven, dan vind je oplossingen die wel werken. Geweldloze oplossingen. Ok, we voeren niet meer op de stadspleinen. Afval halen we weg. Brood dat we willen ‘teruggeven aan de aarde’, zoals sommige gelovigen het noemen, gooien we niet op straat. Laten we voedselverspilling tegen gaan door alleen te kopen wat we nodig hebben, of brood in te vriezen, of te broodroosteren.

Laten we bovendien de stadsduiven meer goede plekken geven in de stad. Plaatsen om te wonen, te broeden, met goed voer. Mooie, schone duiventillen op meerdere plaatsen in de stad, die we goed schoonhouden. En waar we de duiven ook medische zorg kunnen geven. De meeste duiven zullen daar gaan wonen, en we ervaren minder overlast van duiven in de stad.

Misschien zien we dan ook hoe mooi duiven zijn. Met de prachtige kleuren van de regenboog.

En als de duiven er dan weer bovenop komen, dan is dat misschien een mooi symbool, in deze tijd vol bombardementen.

Het symbool van de regenboog.

RJV