DICTATUUR?

Twee belangrijke mannen hebben half gekscherend geopperd dat we tijdelijk een dictatuur nodig hebben, om de klimaatproblemen op te lossen. Een jaar, zei Marcel levi. Nou, vier, dacht Jan Rotmans.

Wijze mannen met belachelijke uitspraken. Je gelooft het niet, maar mensen debateren avondjes over dictatuur om onze problemen op te lossen.

Dictatuur? Het lijkt eerst zalig, luister maar naar Generaal Isimo uit De Club van de Lelijke Kinderen:

“Als ik aan de macht kom

Zal er rust en orde zijn

Dan wordt het hele land weer schoon

En veiligheid weer doodgewoon

Zowel op straat als in de trein!

Als ik aan de macht kom

Volgt er een tijd van wijs bestuur

Alles wat krom is wordt weer recht

En wat vals is wordt weer echt

En geen graffiti op de muur!

Wat zal dat zalig zijn”

Maar Generaal Isimo besluit wat recht is, en wat mooi, en wat hij lelijk vindt… verdwijnt inderdaad. De lelijke kinderen verdwijnen. Ze worden gedeporteerd.

Wat zou het zalig zijn, dat we een einde maken aan het geweld in de vee-industrie. En onze klimaatdoelen halen. Ja, maar ondemocratische middelen helpen ons niet. Niet één persoon, of een klein aantal mensen moet de beslissingen dragen, maar een brede groep, waarin allerlei belangen samenkomen en worden afgewogen. Rotmans en Levi spelen met het idee van een dictatuur om snelheid te maken, en allerlei democratische rompslomp te omzeilen. Maar democratische middelen, hoe moeizaam ze soms ook zijn, helpen ons juist om goede besluiten te nemen, waar we allemaal achterstaan. En goede besluiten, met breed draagvlak, besparen uiteindelijk tijd.

Wat we wel nodig hebben, is leiderschap. Daar ontbreekt het nu aan. Goede leiders, die het vertrouwen verdienen, en streven naar een democratie waarin iedereen meetelt. Want iedereen telt mee, of niemand telt mee!

RJV

‘De Club van de Lelijke Kinderen’ is een schitterende kindermusical uit 1987, geschreven door Koos Meinderts en Harrie Jekkers. Ook als film op Netflix.