Dadertarget niet gehaald

Alle alarmbellen gingen af toen politievrouw Yvonne van de Afdeling Vreemdelingen, Identificatie, Migratiecriminaliteit en Mensenhandel de berichten en foto’s op de telefoon van een 15 jarig meisje zag, dat niet was teruggekomen bij de jeugdinstelling waar ze woonde. Alles leek te wijzen op uitbuiting door een pooier.

Na vier maanden hard werken werd het meisje gevonden, en bleek dat zij zelf klanten wierf voor seks tegen betaling. Er was geen lover boy of pooier, en dus ook geen dader.

Ik kan me voorstellen dat Yvonne probeert het goede te doen, dat voor haar geldt: Everybody counts or nobody counts, het thema van dit blog.

Maar haar bazen bij de politie tellen anders. Want tijdens haar beoordelingsgesprek bleek dat Yvonne haar ‘dadertarget’ niet had gehaald: 2 verdachten te weinig. Voor de politie managers telt niet iedereen mee.

Natuurlijk moet een organisatie gerund worden, gelden er budgetten en doelen en moeten er prio’s zijn. Maar niet als in een bedrijf, waar winst telt, want de politie is geen bedrijf. In een bedrijf kan je je richten op de business die het meeste oplevert. Maar de politie kan niet kiezen voor het laaghangend fruit. Ik vind dat ze die keuze niet mogen maken. Een ‘case’ is zo moeilijk als het is, en iedereen telt mee. Want stel dat Yvonne haar energie op een makkelijker dader had gericht. Dan waren de targets misschien wel gehaald, maar het 15-jarig meisje niet gevonden.

Laten we blij zijn met helden zoals politievrouw Yvonne. Die het goede willen doen. Hopelijk houden ze vast aan hun idealen, laten ze zich niet ontmoedigen door managers die schijnbaar denken dat ze een bedrijf runnen. En hopelijk geldt voor deze helden: Iedereen telt mee. Want een ramp waar we de politie bij nodig hebben, dat kan ons allemaal overkomen.

RJV