Als niemand mee telt

We zien een man op straat liggen, roerloos, onder zijn fiets. Niemand is naar hem toegegaan om te zien wat er aan de hand is. Verderop ligt een lijk, met het gezicht op straat. We zien iemand met z’n handen op z’n rug gebonden naast een vuilcontainer.

Dit is geen vrolijk stukkie. Maar ik schrijf ‘t omdat de beelden en gruwelijke verhalen die we uit Bucha krijgen, te maken hebben met de titel van dit blog. ‘Iedereen telt mee, of niemand telt mee’. En in Bucha deed niemand er meer toe.

Karen Soeters, van Animals Today, zet zich in voor dieren in Nederland en nu ook voor dieren in Oekraïne. Honden die daar werden achtergelaten door vluchtelingen, probeert haar organisatie te helpen. Zij schrijft:

‘Russische soldaten kwamen iedere dag naar de shelter. Ze hebben 16 honden doodgeschoten omdat ze blaften.... De verhalen die we nu binnen krijgen omdat bepaalde shelters eindelijk weer bereikbaar zijn, zijn te gruwelijk voor woorden.’

Ik zie een verband tussen het doodschieten van die honden en van de schijnbaar zomaar neergemaaide mensen in Bucha.

Het zijn maar honden, en we worden gek van het geblaf.

Het zijn maar vrouwen. Pak ze!

Het zijn maar Oekraïners...

Eerst is er geen respect voor iets kleins, weerloos, gemakkelijk te onderdrukken, iets waar iedereen z’n schouders over ophaalt. Individuen die we niet begrijpen omdat wij hun taal niet spreken. Een hond of een varken. Of een vluchteling.

De titel van het EverybodyCounts-blog is ontleent aan de slogan van Harry Bosch, de rechercheur uit de romans van Michael Connelly. Harry zit vaak gebogen over cold cases, ook in z’n vrije tijd. Dan gaat het vaak om ongeïdentificeerde straathoertjes, makkelijke prooien voor kille moordenaars, omdat ze anoniem door het leven gaan, ongezien leven in de schaduw. Er is niemand die naar ze vraagt, ze worden pas laat vermist, en de moordenaars gaan vaak vrijuit. Maar Harry vindt dat ook hun zaak opgelost moet worden. Zij waren ook iemand. Zij hadden ook een moeder, of een kind. En als we geen tijd aan hun moord willen spenderen, dan kan de moordenaar ongestoord verder gaan. Dan kunnen wij, of onze zonen of dochters, het volgende slachtoffer zijn. Daarom zegt Harry: ‘Everybody counts or nobody counts’. Iedereen telt mee, of niemand telt mee.

Als we geen respect hebben voor onze kwetsbaarste medebewoners, dan hebben we uiteindelijk voor niemand respect. Dat treft kwetsbare menselijke medebewoners, zoals vluchtelingen, zieke mensen, mensen zonder geld of zonder stem. Ik vind dat het ook geldt voor niet-menselijke medebewoners. Varkens in de vee industrie. Opgejaagd wild. Kalfjes die meteen bij hun moeder worden weggehaald. Ik zie een verband tussen de manier waarop zij worden uitgebuit en misbruikt, en zoveel leed in de wereld. Ook wij kunnen ondergeschikt zijn aan economische belangen. Ook wij kunnen gezien worden als productiemiddel, of product. Ook wij kunnen uitgebuit worden. Wij kunnen de volgende zijn. Daarom zeg ik: Iedereen telt mee, of niemand telt mee.

RJV