‘Een beschamende vertoning! En dat terwijl Oekraïne gebombardeerd wordt!’ hoorde ik om mij heen. Mensen ergeren zich aan het gezeur in de Tweede Kamer over de uitlatingen van Hugo de Jonge in het debat over de mondkapjesaffaire.
Carla Joosten schreef in EW: ‘Terwijl de wereld in brand staat door de oorlog in Oekraïne praat de Tweede Kamer over mondkapjes en een deal die is gesloten in crisistijd. () Kamerdebatten over het lot van een minister gaan sowieso meestal niet over belangrijke rapporten van pakweg de Algemene Rekenkamer waarin het draait om miljarden belastinggeld, maar om veel onbenulliger kwesties.’
Er viel inderdaad veel op het debat aan te merken. Bijvoorbeeld dat het over een persoon ging, en niet over een inhoudelijke kwestie. Dit was ook aan Hugo de Jonge te wijten, want hij moest en zou in de Kamer verschijnen over iets wat nu niet zijn portefeuille is, en ook vroeger niet was. En sommige partijen leken het vooral op hem persoonlijk gemunt te hebben - alsof alle frustraties uit de Corona-tijd alsnog op hem verhaald moesten worden.
Ik denk toch dat het een belangrijk debat was. Of in elk geval had kunnen zijn. Het punt is dat we van onze politici verwachten dat ze de waarheid spreken. En wat de Jonge doet, is gedraai, gedoe met woorden. Halve waarheden vertellen, dingen achterhouden. Liegen. Niet voor niets werden er vergelijkingen gemaakt met de situatie precies een jaar geleden, toen Mark Rutte beweerde dat hij niet over Pieter Omtzigt had gesproken. Toen duidelijk bleek van wel kon hij zich ‘t niet meer herinneren. Waardoor het volgens hem geen leugen was. Een smoes die De Jonge moeiteloos kopieerde.
Waarom er zo onzorgvuldig met de waarheid wordt omgegaan door De Jonge en Rutte, is ondertussen een raadsel. Waarom heeft De Jonge niet van het begin af aan gezegd dat hij in een crisissituatie een bekende partijgenoot had aanbevolen bij een collega-minister? Nu wekt hij de schijn van oneerlijkheid. En veroorzaakt dus wantrouwen.
Waar liegen toe kan leiden, zien we in Rusland en Oekraïne. Het regime in Moskou liegt de bevolking, de wereld en zichzelf keihard voor. Er wordt zoveel gelogen dat niemand meer schijnt te weten wat waar is, en wat niet. Met een bloedige oorlog tot gevolg.
En precies dat is de reden dat het onwaarachtige gedrag van politici wel moet worden besproken. Waarom lieg je tegen de Tweede Kamer? Waarom kost het zoveel moeite om gewoon de waarheid te vertellen over zoiets onbenulligs? Waarom worden hele pagina’s weggelakt als er informatie wordt verstrekt? Voor de draad er mee!
Daar mag best een debat aan gewijd worden. Liever wat volwassener, liever wat meer op de inhoud dan op de man, en het oordeel mag harder. Maar iets is beter dan niets.
Want met politici die liegen, eindigen we in een dictatuur.
Trouwens niet alleen politici die liegen zijn onacceptabel. Want laten we niet vergeten dat de mondkapjes affaire draait om iemand die zich ondernemer noemt. die willens en wetens heeft gelogen en bedrogen, voor zijn eigen geldelijk gewin.
RJV